Poster Raffaello Disputa dell'Eucarestia - 100x50 cm

Disputa dell'Eucarestia Raffaello - Rafael, pravog imena Raffaello Santi da Urbino, bio je talijanski slikar i arhitekt Visoke renesanse.
Rodjen u Urbinu 1483 godine, umro u Rimu u 37-oj godini zivota.
Bio je ucenik kod svog oca zlatara i kipara Giovannija Santija. U pocetku slika svoje prve Bogorodice, a dolaskom u Firencu na njega utjecu toskanski majstori, te radi velike oltarne slike Bogorodice s djetetom, djelomice u pejzaznim ambijentima. U Rimu je boravio u sluzbi papa i oslikao je tri odaje u Vatikanu freskama s povijesnim, mitoloskim, alegorijskim i biblijskim temama. Kao graditelj je sljedbenik kasnog Bramanteova stila, a bio je upravitelj gradnje bazilike Sv. Petra.
U Rafaelovu slikarskom djelu dosao je do punog izrazaja duh visoke renesanse sa svojim zanosom za klasicnu harmoniju i idealnu ljepotu. Kao objektivna vrijednost u slikarskoj umjetnosti ostaju cistoca njegovih crteza, jasnoca kompozicije, vedrina kolorita i neposredna ljudska realizacija portreta. Rafael je izvrsio golem utjecaj na svoje ucenike i suradnike. Njegov crtez i kompozicija bili su uzor mnostvu njegovih sljedbenika.
?
?
Firentinsko doba
Od jeseni 1504. Rafael boravi i radi u Firenci na svojim prvim slikama. Tu se upoznaje sa radovima ondasnjih slikara, Leonarda da Vincija, Andree del Sarta, Michelangela i Fra Bartolomea. U Firencu je dosao sa namjerom da ostane nekoliko mjeseci i da prostudira radove tih slikara, medjutim tu ostaje cetiri godine i 21. travnja 1508. potpisuje pismo koje je poslao svom stricu sa "Rafaelo. Slikar u Firenci". U medjuvremenu boravi na kratko u svom rodnom mjestu Urbino i u Perugiji. U tom vremenu nastaju njegove poznate slike o majci "Bozijoj"; Madonna u zelenom (1505, Sveta Obitelj (1507), Vjencanje Djevice (1504.).

Rimsko doba
Krajem 1508. po preporuci Bramantesa Rafael dobija poziv od pape Julija II. da dodje u Rim da bi ukrasio privatne odaje sa freskama u Vatikanu.
U Rimu dobija nalog za nalogom od pape, da freskama uljepsa tri sale (Stance). Devet godina je radio na te tri Stanze u Vatikanu:
? 1509. - 1511. u tom vremenu je radio na prvoj sali Stanza della Segnatura
? 1511. - 1514. Stanza d'Eliodoro
? 1514. - 1517. Stanza dell'Incendio di Borgo
Godine 1511. Rafael upoznaje Michelangela koji je radio strop poznate Sikstinske kapele. Kroz poznanstvo sa Sebastijanom del Piombom, koji je takodjer u to vrijeme radio u Rimu, Rafael se upoznaje sa venecijanskim slikarstvom. Kod svih fresaka koje je Rafael uradio za Vatikan, pomagali su mu ucenici iz njegove radionice kao i ostali radnici koje je on angazovao.
Kod programa za Sala di Constantino za koju je Rafael napravio idejnu skicu ocigledno je malo figura koje je on licno svojom rukom nacrtao, dalje izvodjenje preuzeli su njegovi ucenici od 1520. do 1524. Giulio Romano i Giovanni Francesco Penni.
Tokom radova na stancama umire papa Julije II. 21. veljace 1513. i Giovanni de Medici dolazi kao papa Lav X. na prijestolje 11. ozujka.
I novi papa je takodjer bio privrzen Rafaelu i nakon smrti Bramantea 11. ozujka 1514. proglasen je za nasljednika, i vec 1. travnja te iste godine Rafael postaje arhitekt i izvodjac radova.
Godine 1515. postaje konzervator antickih monumenata u Rimu, a pri tom ga podrzava njegov prijatelj Baldasare Kasfiglione, u studenom te godine kupuje Rafaelo kucu u Borgo.
Dana 20. travnja 1519. su prvih sedam tepiha koji su u Flamenskoj tkani, okaceni na zidove u "Sikstinskoj Kapeli".
Na veliki petak, 6. travnja 1520. u 37. godini zivota Rafael umire od neprekidne visoke temperature. Pogreb je izvrsen sljedeceg dana uz veliku pocast, a sahranjen je u Panteonu.